غدیر؛ تجلی گاه فضیلت و مردم داری

غدیر؛ تجلی گاه فضیلت و مردم داری

بخشعلی قنبری دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

در 18 ذی حجه سال دهم هجری پیامبر اسلام دست یاور دیرینش را بالا برد و به عالم و آدم و همه عصرها و نسل ها ولایت علی را اعلام کرد. از این روایت دو تفسیر به دست داده شده که یک به معنای دوستی و سرپرستی است که نظر شیعیان عالم است و دیگری دوستی بدون سرپرستی است که اکثریت اهل سنت بر آن پای فشرده­اند و این دو نظر تاکنون استمرار یافته­اند. چه تابع نظر اول باشیم چه تابع نظر دوم پیامبر عزیز اسلام از میان این همه صحابه دست علی را بالا برد و این یک انتخاب است که حداقل آن دوستی است و این یک انخاب است که ریشه آن در ارادت عمیقی ریشه دارد که علی نازنین در سن ده سالگی به پیامبر بزرگوار داده و پیامبر آن را به تمامه پذیرفته بود اما غدیر تکرار و بازخوانی آن پذیرش و اعلام عمومی آن رابطه مبتنی بر ارادت بوده است. اینک بیت الغزل آن رابطه مریدی و مرادی جمله­ی «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» است.  باز این یک انتخاب است و علی از میان خیل صحابه و همه دلداگان بزرگ و کوچک پیامبر یگانه دوست و تنها کسی است که دست او به نشانه دوستی و سرپرستی بالا رفته و همراه دست پیامبر گشته است و ین چیز کمی نیست و باز این یک انخاب است[1].

علی دوست پیامبر و جانشین او یا تنها دوست اوست! به من بگویید این کم جایگاهی است؟! از میان این خیل عظیم علی انخاب شده و اگر او را به سرپرستی نپذیریم دست کم او را به دوستی پذیرفته ایم در این صورت می دانید که اعتراف کرده ایم که مقام علی بزرگ­، از خلافت بر مسلمانان بس بالاتر است؛ زیرا طرفداران این نظر به اتفاق جماعت خلیفه برگزیدند ولی پیامبر دست خلیفه منتخب را به علامت دوستی و ولایت عرفانی بالا نبرد! بنگرید تامل ندارد؟ پس عرفان در علی خلاصه شد و ولایت عرفانی هم در علی و راه او باقی ماند و هرگز به خلاف سرایت نکرد! و این چیز کمی نیست!

شگفتا همین دوست آنگاه که به چشم جماعت منتخت خلافت نشد آن قدر دموکرات و مردمسالار بود که دم بر نیاورد و شورش نکرد و تظاهرات به راه نینداخت و لشکرکشی هم سامان نداد و و حتا اجازه ندا که ابوسفیان از نقد و اعتراض او سوء استفاده کند و در برابر خواست او خطبه پنج نهج البلاغه را خواند و آن روز هم که همین مردم دوباره به خانه اش رفتند و التماس خلافتش را عرضه داشتند هرگز شمشیر انتقام از نیام بیرون نکشید و پیامبروار از همه جفاها گذشت!

اینجاست که من روز غدیر را روز فضیلت مداری همراه با مردم داری می خوانم که علی بزرگ این دو را در زمان خلافت پنج ساله اش به منصه ظهور رسانید و ثابت کرد که هرگز فضیلت عظیمش را به چیزی نخواهد فروخت اما در فغضیلت گرایی او اصناف مردم غایب نیستند بلکه او مردم دار است و بسان افلاتون نسیت که در مدینه فاضله اش تنها خواص را راه دهد بلکه در مدینه فاضله­ی همگان حضور دارند و او حتا برای شاعران هم جایگاهی تعریف کرده که اتفاقاً از مدینه فاضله افلاتون اخراج شده اند. 17 شهریور همزمان با 18 ذی حجه عید غدیر

:: موضوعات مرتبط: امام علی و نهج البلاغه
:: برچسب‌ها: غدیر؛ تجلی گاه فضیلت و مردم داری, امام علی ع, 18 ذی الحجه, عید غدیر, ولایت حضرت علی