به دنبال آرامش

شک نکنیم که آرامش یکی از بزرگ‌ترین موهبت خدا به انسان است اما ما آدمیان عجول از این نعمت غفلت می‌کنیم عجیب! آنچه در زنگی شخصی‌ام دیده‌ام این قاعده بود که انسان‌های آرام نه‌تنها رنج کم‌تری دارند بلکه درد کم‌تری هم دارند و به عکس آنان که حرص و جوشی‌اند هم درد بیشتری دارند و هم رنج بیشتر و بازدهی زندگی‌شان بغایت کم‌تر است.

باز شک نکنیم که آدم­‌های احساسی و عصبانی هیچ وقت نمی‌توانند سپاسگزار باشند به دلیل اینکه اولین ناسپاسی آنان درباره خودشان است به این معنا که نمی‌توانند از امکانات خدادادی‌شان بهره لازم را ببرند چه رسد به سپاسگزاری از دیگران. دور و برم افرادی را سراغ دارم که نسبت به کنترل حساسیت‌ها هیچ‌گونه توجه نکرده‌اند..‌‌.

ادامه دارد...